Hamilelik Kanamaları ve Pozitif Bir Doğum Hikayesi

Hamilelik Kanamaları ve Pozitif Bir Doğum Hikayesi

Hamileliğim boyunca takip ettiğim, zaman zaman umutlandığım, zaman zaman karamsarlığa düştüğüm bu süreçte, eminim birilerine ilaç gibi gelecek, umut olacak hikaye de benden gelsin..

Aslında ilk hamile kalışımdan başlamak gerekir belki de; 2015 ekim ayında hamile kaldığımı öğrendim. Hem çok sevinip tadını çıkarmak istiyorduk, hem de ara ara kahverengi/pembe akıntılarım olduğu için bir türlü adapte olamıyorduk. Sürekli kontrollerle geçen 8 haftanın sonunda bebeğimizin kalbinin durduğunu öğrendik. Aralık ayında olduğum kürtajdan sonra ara ara kanamalarım oldu. Ha bitti ha bitecek derken, regl oldum, bu sefer regl bir türlü bitmedi, doktor kontrolüne gittiğimde içeride parça kaldığı söylendi. Ocak ayını da parça düşürmeyi bekleyerek geçirdikten sonra düzene girdim.

Bir baktık ki Şubat ayında yine hamile kalmışım. İlk hamileliğimi bilenler 12 aydır hamileyim zannedip hala nasıl doğurmadın diye şaşırıyorlardı. Hamile olduğumu öğrendikten çok kısa bir süre sonra, regl olmuşçasına kan geldi, bu sefer de düşürdüm deyip hiç hastaneye gitmeden akşam yemek programımıza devam ettim. Sabaha kadar yoğun kanama devam etti.

Ertesi gün yürüyüşe çıktığımızda, hastanenin önünden geçerken, hadi emin olalım, yine içeride parça kalmış olmasın diye nöbetçi doktora muayene oldum. Ben içerisi temiz, kalıntı yok demesini beklerken, doktor bana kalp atışı dinletti. Bunca kanamaya rağmen, bebişimiz sapasağlamdı. Doktor bazen böyle tanımsız kanamaların olabileceğini söyledi. Sonraki 4 ayımız bu şekilde yoğun kanamalarla, 3 günde 1 gece acillerde geçti. Her seferinde bakıldığında kanamanın sebebi tespit edilemedi.

2. Ayın sonunda asıl doktoruma muayene olduğumda, bana plesanta da ayrılmış bir alan olduğunu, bunun da rahim ağzına çok yakın bir yer olduğu için sürekli kanama yaptığını söyledi. Eğer bu açıklık iç duvarda olsaymış, ben hiç kanama olmadan, fark etmeden bu yırtık kapanabilirmiş de. Bir seferinde yine kanama ile koşturarak hastaneye gittiğimde muayene odasını, tüm yerleri kan revan içinde bırakmıştım, utana sıkıla.. Yine de bebek sapasağlam büyüyordu. O gün doktorum, “Bu kadar kanamaya düşmediyse, sen bu bebeği doğuracaksın” demişti.

İlk 4 ayın sonunda kanamalarım ve pembe akıntılarım bir anda kesildi. Kalan 5 ayım yine aynı heyecanla, ah galiba akıntı oldu hissi ve stresiyle geçti diyebilirim. Bir parantez açalım; 4. Aydan sonra da tam bitti derken bir iki kez baya kırmızı akıntılar oldu) yürek hoplatırcasına…

Vee sonunda maşallah bebişime; 38. Haftasında normal doğumla katıldı aramıza. Annemin hikayesinden çok etkilenmiş olmalıyım ki gece gaz sancısıyla uyandığımda baktım ki nişan geldi, sakince duşumu alıp, hazırlanıp düştük yollara.. Hastanede 1-2 saat sancılı bekleyişten sonra 4 cm açılmayla epidural yapıldı. Sonrası müthiş bir rahatlama… Doktorum gelip, “gel bir kontrol edelim” dediğinde doğum başlamıştı bile. 1 saat içinde aldık bebişimizi kucağımıza…

Bu mutlu sona bir hikaye daha yakışır; plesanta yapışıklığı. Bebişten sonra 1 saat içinde çıkması gereken ve tüm müdahalelere rağmen çıkmayan.. Hiç ummadığım şekilde bu kadar rahat doğum yapmışken, plesanta için genel anestezi alıp, operasyon olmak zorunda kaldım.

Günün sonunda, 4 aylık bebeğim şu an sabah şekerlemesinde, ben size bunları yazıyorum. Paylaşmak istedim, çünkü yaşamayan anlamaz, Allah biliyor sabahlara kadar internette ne benzer, mutlu sonla biten hikayeler aradığımı.. Sizlere bir tavsiyem de Türkiye’nin en iyi hastaneleri dahi olsa acil doktorlarına her zaman aldanmayın, o da başka bir hikaye/trajedi.. Bir ucundan dahi olsa bu süreçleri yaşayan hamişlere umut olması dileğiyle..

Anne Melis YİĞİT