Hamilelik ve Emzirme Dönemi Kiloları
“50 kiloyla hamile kaldım. 62 kiloyla doğuma girdim. Zaten 9 ay boyunca sadece göbeğim olmuştu. Eve gelip tartıldığımda 8 kilosu gitmişti. 1 hafta sonra ayva göbeğim hariç eski kıyafetlerim üzerime oluyordu!”
Ayy valla bu ben değilim. Eğer sen o genetiği böyle güzel şanslı kişilerdensen devamını okumayabilirsin bence. Çünkü gerisi aşırı kilo içerir.
Hayatım boyunca öyle zayıf, narin bir vücudum olmadı. Hamileliğimin de öyle geçmesini beklemiyordum zaten. Kullanılan vitaminler, “Amaannn sen iki can taşıyorsun, ye kuzum yeee!” gazlarıyla beraber doğuma giderken benim kilo hanemde +20 kg vardı.
Bak bundan sonrası da benim şansımdı, ama ben kullanamadım. Bunu da itiraf edeyim. Normal doğum yaptım eve geldiğim zaman 12 kilosu gitmişti bile. Alerjik bir bebeğim vardı, istesem de yediğim şeyler kısıtlıydı zaten. Öyle gelsin tahin helvaları, gitsin lohusa şerbetleri falan olmadı. Bebeğim 6 aylık olana kadar alerji devam etti ve ben 17-18 kilo kadar vermiştim. Sadece makarna ve sebze yiyebildiğim için verdiğim kilolar çok da sağlıklı değildi. Ama çoğunu geri almak içinde haklı bir mazaret de değildi tabii ki…
Bak şimdi ki aklım olsa o zaman bu süreci daha profesyonel destekler daha sağlıklı yönetirdim.
Ama tehlike çanları bundan sonra çalmaya başladı. Bebeğimin alerjik tepkileri 6. aydan sonra azaldı. Böylece benim mecburi diyet de bitti. İşte bundan sonra gelsin kilolar, gelsin kilolar….
Neden mi bu kadar çok yedim?
Tamamen psikolojik rahatlama çabası!
Gecenin bir vakti uyanıp çığlık çığlığa ağlayan bebeği susturmanın verdiği sinir bozukluğunu yemek yemekle geçirmek istedim. Hem de gecenin köründe önüme ne çıkarsa yedim. Belki de bile bile yaptığım en büyük hataydı.
Ya da saatlerce emzirmenin harcattığı enerjiyi yerine koymak için hep yanlış tercihler yaptım. Bir kaç bardak su kendimi iyi hissettirecekken, hormonlarında gazına gelip dondurmaların esiri oldum.
Nerdeyse doğum yaptığım kiloya yaklaşmıştım ki, kendime dur dedim!
Bebeğimle oyun oynarken hareketlerimde zorlanmaya, aşırı terlemeye başladığımı ve bebeğimin arkasından koşturamadığımı farkettiğimde verilecek 20 küsür fazla kilom vardı.
Tartıda artan rakamlara, bir de olmayan kıyafetler, almış başını gitmiş göbek, nereden sarkacağını şaşırmış göğüsler de eklenince, felaket senaryosu gibiydi önümdeki tablo!
Sonunda uzmandan destek alarak, sağlıklı beslenmeye ve kilo vermeye başlamadım. Hala emzirdiğim için hormonlardan kaynaklanan açlığı yenmekte çok zorlanıyorum. Bu kadar zaman emzirmenin harcattığı enerjiyle, karbonhidrat-şeker yüklemesiyle baş eden bir insan için yorucu, ama güzel. Yavaş yavaş tartıda eksilen rakamlara bakmak insana güven veriyor!
Bunun bir başarı hikayesi olarak bitmesini isterdim, ama kilo verme sürecim hala devam ediyor. 25 kilo hedefinin, 15 kilosunu vermekle beraber, daha nur topu gibi 10 kilo fazlam var.
Muhteşem bir diyetisyenle, hem yediklerimi, hem de psikolojik açlığımı yenmeye çalışıyorum. Çok sık motivasyonum düşüyor. Çok zorlanıyorum belki ama hayatımla ilgili şu anki en önemli hedefim istediğim kiloya ulaşabilmek.
Eskiden olsa, “Kilo verdiğimde 36 beden olacağım!” derdim ama artık “Kilo verdiğimde oğlumla beraber yorulmadan, terlemeden koşturacağım” diyorum..
Anne Hande ASİLKAN
0 Yorum