Doğum Hikayem: Normal Doğum mu, Suda Doğum mu, Sezaryen mi?
Tanrım, bana değiştiremeyeceğim şeyleri kabul etme gücü, değiştirebiliceğim şeyleri değiştirme cesareti ve bu ikisi arasındaki farkı anlayabilme sağduyusu ver. Çok sevdiğim cümlelerden biridir.
Oğlak burcu olmamdan mütevellit tam bir organizasyon ve plan insanıyım ve bir şeyi “oldurmak” için sınırları zorlarım ama bazen “olmuyorsa da olmuyordur”.
Senelerce organize ettiğim düğünlerde gelinlerime hep öğütlediğim bir şey vardı, “Son güne kadar hayalindeki düğün için uğraş çabala, ama düğün günü geldiğinde olduramadıklarının veya müdahale edemediklerinin seni üzmesine izin verme, düğünün ortasına UFO bile inse, sen uzaylılarla halay çek. Benim mottom buydu ama kendimde ne kadar uyguladım tartışılır.
Eğer bir şeyi hayal edip kafama koymuşsam gerçekleşmesi için elimden gelen her şeyi yaparım dedim ya, 16 yaşımda televizyonda suda doğumu ilk izlediğim günden beri de doğumla ilgili en büyük hayalim suda doğurmak.
Hamile olduğumu öğrendiğim gün bu hayalimi gerçekleştirmek için çalışmalara başladım.
Doktor araştırmaları, ebe arayışları, havuzlu hastanelerle gidip görüşmeler, suda doğum merkezleri ve havuz kiralama opsiyonlarını keşifler…
İçimize sinen ebemizi bulunca ondan eşimle doğuma hazırlık eğitimi aldık, ben hypnobirthinge dair kitaplar okudum, bol bol suda doğum videosu izledim.
Hatta doğuma bir ay kala suda doğum konusunda daha tecrübeli olan bir doktor için İstanbul’dan kalktık Bodrum’a gittik.
Fakat öğrendim ki bebekler kendi bildiklerini okurlarmış ve gerçekten nasıl doğacaklarına kendileri karar verirmiş. Bizimki de makat gelmeye karar verdi, son güne kadar döner mi dönmez mi diye bekledik.
Dönsün diye onunla konuştuk, şarkılar dinlettik, danslar, yürüyüşler, hareketler, denizde ne taklalar ne amutlar, tık yok.
Hatta dönmese bile doğumunu kendi başlatsın istedik ama nafile. 40 hafta bitti paşanın içerde keyfi nasıl yerindeyse bırak doğumu başlatmayı bende en ufak bir kasılma dahi yok.
Ve beklenen tarih geldi çattı, doktor bizi hastaneye anestezi uzmanı ile görüşmeye gönderdi.
Ebemizden eğitim alırken, “Gözlerini kapat ve doğumunu hayal et” demişti (@gebbepinar) ben de demiştim ki kesinlikle nasıl hayal etmediğimi çok iyi biliyorum: “Ameliyat önlükleri içinde insanlara el sallayarak asansöre binmek istemiyorum…”
Ve orada oturmuş anestezi uzmanı bana genel anestezi, spinal ve epiduralin farklarını anlatırken, bir anda kendimi gözyaşlarına boğulmuş buldum.
Evet bebeğim sağlıklıydı ve yarın kavuşacaktık ama ben doğurmuş olmayacaktım. Tam olarak hissettiğim buydu. Birileri içimi açıp onu benden koparacaktı. Hani loş bir odada suyun içinde huzurlu bir doğum, doğar doğmaz ten tene teması, hani göbek kordonunu hemen kesmeme bunların hepsi yalan olmuştu. Ve sınav en çalışmadığım yerden gelmişti. Ben o kadar gözardı etmiştim ki bu seçeneği, sezeryana dair hiç bir fikrim yoktu.
Bu da bana oğlumun daha dünyaya gelmeden verdiği ilk dersti sanırım, o nevi şahsına münhasır bir küçük adamdı ve ben onunla ilgili durumlarda ne hayal edersem edeyim, ne kadar plan yaparsam yapayım, o bildiğini okuyacak bana da sadece onun için en iyisini dileyip oluruna bırakmak düşecekti.
Anne Gizem ERBİRER
0 Yorum